مانع دوم: امت پراکنده اسلامى

اسلام همه مسلمانان را امّت واحد قرار داد؛ بى آن که میان عرب و غیر عرب تفاوتى وجود داشته باشد؛ خداى متعال در این باب مى فرماید:
(إِنَّ هَـذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَ حِدَةً....)(4)؛ این است امت شما که امتى یگانه است.
نیک مى دانید که معناى واحد بودن امت، نبودن مرزبندى هاى جغرافیایى میان سرزمین هاى اسلامى است و طبیعى است که در چنین فضایى مسلمانان به آسانى مى توانند در هر کجاى سرزمین اسلام که بخواهند، رفت و آمد کنند و یا اقامت نمایند. در نتیجه هیچ مانعى براى ازدواج بین آن ها وجود نخواهد داشت. براى مثال، یک مسلمان مى تواند از ایران به عراق سفر کند و به آسانى در آنجا ازدواج کند. همچنین یک عراقى نیز به ایران سفر کرده و بى هیچ مشکلى با یک هم کیش ایرانى ازدواج کند.
در نگرش کلان، این آسان گیرى در جابه جایى براى همه مسلمانان که شمار آن ها در بیش از پنجاه کشور اسلامى به دو میلیارد مى رسد، فراهم مى شود. شایان توجه است که محدودیت هاى مرزى موجود، براساس تقسیمات غربى تحمیل شده بر سرزمین هاى اسلامى پدید آمده اند. آرى، غربیان میان این کشورها مرزهاى جغرافیایى پوشالى قرار دادند؛ مرزهایى که توانست امت واحده اسلامى را متلاشى کند. یکى از آثار شوم این پراکندگى و پدید آمدن مرزهاى جغرافى محدود شدن موارد ازدواج است.
روزگارى مسلمانان امتى واحد بودند و در سرزمینى به وسعت تمام کشورهاى اسلامى امروز مى زیستند. اگر تاریخ آن دوران را مطالعه کنیم، مى بینیم که ازدواج میان قومیت ها و نژادهاى گوناگون مسلمان به سهولتى تمام انجام مى گرفت و بسیار دیده مى شد که زوج متعلق به سرزمینى و زوجه متعلق به سرزمینى دیگر بود.

fبرگرفته از کتاب جوانان؛ ازدواج وراهکارها

نوشته آیت الله شیرازی