بسم الله الرحمن الرحیم
*( الهُمَ صَلی عَلی مُحَمّد وَ آل مُحَمّد )*
سلام دوستان یه موضوعی ذهنمو مشغول کرده و اونم اینه که یه کسی در حق من لطف کرده و من قادر نیستم که حتی ازش بدرستی تشکر کنم چه برسه به اینکه بخوام لطفشو جبران کنم , بنظر شما چیکار کنم؟
اون کسیه که حتی وجودم وابسته اراده اونه . بعضی اوقات با خودم فکر می کنم که اگه خدای مهربون در حقم لطف نمی کرد و منو خلق نکرده بود، الان وجود نداشتم وای فکرشم برام سخته، فکر این که این جهان زیبا با تموم ممهربونیاش ، با تمام خوبیاش، با حضرت محمد (ص) رحمة للعالمینش، با آقامون علی (ع) امیر المومنینیش، با بانو فاطمه(س) سیدة النساء العالمینش، با آقامون و اربابمون بقیة الله(عج)، با مکه و مدینش ، با بقیعو کربلاش، با کاظمین و مشهد و سامراش ، با قم و جمکرانش با تمام خوبیاش بود و من نبودم . اگه خدا اراده نمی کرد و منو بوجود نمی آورد و الان من نبودم شاید هنوز خاکی در بیابانی بودم و هیچگاه قادر به درک این همه خوبی و مهربونی نبودم . ولی خدا خیلی مهربونه، دلش میخواد که همه رو فیض برسونه و به خاک بی جون اکسیر جاودانی بچشونه و این اقتضای لطف و رحمتشه ، این اقتضای کرامتشه. به این موضوع که می رسم و یاد ناشکری ها و گناهانم میوفتم از خودم بدم میاد و به وقاحت و زشتی ناسپاسیم درک بهتری پیدا می کنم . آخه چرا ؟ چرا جواب اینهمه لطفو که حتی قادر به شکرش نیستم باید با نا سپاسی و گناه بدم ، با این حال خدا اونقدر مهربونه که به من فرصت توبه و بازگشت میده و در عذاب و کیفری که حق مسلم منه صبر کرده و بازم مهلتم داده تا شاید برگردم وخدا لطفشو شامل حالم کنه. حتی اگه اینهمه پیامبر و چراغ هدایت هم نفرستاده بود شکر لطفش که عقلانیه ، خدایا به عظمت وجودت و به مهربونی و لطفت قسمت میدم , منو ببخش و کمک کن که شاکر الطاف بی پایانت ومطیع رسول و امامانت وشایسته لطفت باشم . خدایا نزار بیش از این از ناسپاسیم رنج ببرم و شرمندت باشم ، خدایا با عدالتت با من رفتار نکن بلکه با رحمت و لطف و مهربونیت با من رفتار کن.
والسلام علی من التبع الهدی