بسم الله الرحمن الرحیم 

*( الهُمَ صَلی عَلی مُحَمّد وَ آل مُحَمّد )*

پیامد ششم: شیوع همجنس گرایى میان مردان

هم زمان با پیامدهایى که تاکنون بر شمردیم، باید پدیده شوم و سخت نکوهیده لواط را دیگر ره آورد پلید خوددارى از ازدواج یا فراهم نبودن زمینه مناسب و آسان گیرى در امر ازدواج دانست، لذا جوانان به همجنس خود بسنده کرده و در نهایت، عمل حرام لواط شیوع یافته است. درباره این عمل شنیع در روایات بسیارى هشدار داده شده است.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرمایند:
هر کس با پسرى جماع کند، در روز قیامت جنب محشور مى شود و آب دنیا نمى تواند او را پاک کند، و خدا بر او خشم مى گیرد و او را لعن مى کند و جهنّم را ـ که بد سرانجامى است ـ برایش مهیا مى نماید. به یقین آن گاه که مذکرى با مذکرى دیگر لواط کند، عرش پروردگار مى لرزد و به یقین مردى که در دبرش لواط مى شود، خداوند او را بر روى پل جهنّم حبس مى کند تا آن که از حسابرسى اعمال خلایق فارغ شود. آن گاه به او امر مى شود که به سوى جهنم برود. پس در هر طبقه جهنم عذاب مى شود تا آن که به پایین ترین طبقه آن برسد و از آن جا خارج نمى شود(63).
امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
حرمة الدُبُرِ أعظم من حرمةِ الفَرْجِ و إنّ اللهَ أهلکَ أمةً بحرمةِ الدُبرِ و لم یُهلکُ أحداً لحرمة الفرْج(64)؛ حرمت لواط بزرگ تر از حرمت زنا است. و البته خداوند به جهت حرمت لواط امتى را هلاک کرد، ولى براى زنا احدى را هلاک ننموده است.
ابوبصیر از امام صادق یا امام باقر(علیهما السلام) درباره این گفته خداى متعال پرسید که از زبان حضرت لوط(علیه السلام) حکایت نموده مى فرماید:
إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الْفَـحِشَةَ مَا سَبَقَکُم بِهَا مِنْ أَحَد مِّنَ الْعَــلَمِینَ(65)؛ شما به کارى زشت مى پردازید که هیچ یک از مردم زمین در آن [کار] بر شما پیشى نگرفته است!
حضرت فرمودند:
همانا ابلیس با چهره اى زیبا و تمایلاتى زنانه و لباسى نیک نزدشان آمد و به سراغ عدّه اى از جوانان آن ها رفت و از آن ها خواست که با او لواط کنند، و اگر از آن ها مى خواست که خود با آن ها لواط کند، خوددارى مى کردند، ولیکن از آن ها خواست که با او لواط کنند. پس زمانى که با او لواط کردند، از آن کار لذت بردند. سپس ابلیس از نزدشان رفت و هر یک از آن ها را (براى لواط) به دیگرى حواله داد(66).
وانگهى زشتى لواط به جاى خود که رفتارى کمتر از آن، کیفرى سخت دارد رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) در این باره فرمودند:
من قَبَّلَ غلاماً بشهوة ألجمه الله یوم القیامة بلجام من نار(67)؛ هر کس پسر جوانى را از روى شهوت ببوسد، خداوند با لگامى از آتش او را لگام مى زند.
از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: مردى نزد پدرم آمد و گفت: «اى پسر رسول خدا! همانا من دچار بلایى شده ام. نزد خدا برایم دعا کن!» هنگامى که به حضرت پیام دادند که با او لواط مى شود، فرمود:
ما أبلى اللهُ أحداً بهذا البلاء و له فیه حاجة. [ثم قال أبی:] قال الله عزّوجل: و عزّتی و جلالی لایقعد على استبرقها و حریرها من یُؤتى فی دبره(68)؛ خداوند احدى را به این بلا دچار نکرده که پس از آن با او کارى داشته باشد [سپس پدرم فرمود:] خداى عزّوجلّ مى فرماید: به عزّت و جلالم قسم که آن کس که در دُبُرش لواط شود بر استبرق و حریر آن (بهشت) نخواهد نشست.
در روایت دیگرى از آن حضرت نقل شده است: أمیرمؤمنان(علیه السلام) در میان جمعى از اصحاب خویش بود که مردى آمد و گفت: اى امیرمؤمنان، من با پسر جوانى لواط کرده ام. مرا پاک کن! أمیرمؤمنان به او فرمودند: اى مرد! به منزلت باز گرد، شاید هیجانات درونى تو را گرفتار توهم کرده باشد. روز بعد نزد ایشان بازگشت و دوباره گفت: اى امیرمؤمنان، من با پسر جوانى لواط کرده ام مرا پاک کن! این بار نیز حضرت فرمودند: «اى مرد! به منزلت بازگرد، شاید هیجانات درونى تو را این سان برآشفته است. در مرتبه چهارم حضرت على(علیه السلام) به او فرمودند: اى مرد! رسول خدا در مواردى مثل مورد تو سه گونه حکم نموده است. هر کدام را که خواستى انتخاب کن.
آن مرد گفت: یا امیرمؤمنان، آن ها کدامند؟
امام فرمودند: یک ضربه شمشیر بر گردنت؛ به هر اندازه که کارگر افتد (و آسیب برساند)؛ دست و پا بسته از بالاى کوه پرتاب گردى یا در آتش سوزانده شوى.
آن مرد گفت: یا أمیرمؤمنان، کدام یک بر من دشوارتر است؟
فرمودند: سوزانده شدن با آتش. گفت: یا امیرمؤمنان! من همان را انتخاب کردم.
حضرت فرمودند: پس آماده باش!
آن مرد گفت: باشد. سپس دو رکعت نماز خواند و در تشهد خویش نشست و گفت: بارالها! من گناهى کرده ام که تو خود مى دانى و البته من از گناه خود و پیامدهاى سوء آن در وحشت افتادم؛ پس نزد وصىّ رسولت و پسر عمّ پیامبرت آمدم و از اوخواستم که مرا پاک گرداند. او مرا میان سه مجازات مخیّر کرد. بار خدایا! من دشوارترین آن ها را برگزیده ام. بارالها! از تو مى خواهم که آن را کفّاره گناهانم قرار دهى و در آخرت مرا به آتش خود مسوزانى.
آن گاه گریان برخاست و در حفره اى که امیرمؤمنان(علیه السلام) برایش کنده بود، نشست و آتشى که در اطرافش زبانه مى کشید مى دید.
امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: در این هنگام امیرمؤمنان(علیه السلام) گریست و همه اصحابش نیز گریستند. آن گاه حضرت(علیه السلام) به او فرمودند: برخیز اى مرد! که فرشتگان آسمان ها و زمین را گریاندى. به یقین خداوند توبه تو را پذیرفت. برخیز و هرگز به عملى که مرتکب شدى باز مگرد(69).
امام صادق(علیه السلام) از رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) نیز نقل فرموده است که زمانى که قوم لوط مرتکب آن کار [زشت] شدند، زمین آن قدر به درگاه پروردگارش گریست که اشک هایش به آسمان رسید و آسمان نیز آن قدر گریست که اشک هایش به عرش رسید. در این هنگام خداوند به آسمان وحى نمود که بر آنان سنگ ببار و به زمین وحى نمود که آن ها را در خود فرو ببر(70).
از آن جا که شارع مقدس این عمل را پلیدترین و نکوهیده ترین محرّمات شمرده، به صراحت و روشنى بر مجازات آن پا فشرده و آن را (البته پس از فراهم آمدن شروط مذکور در باب حدود) قتل قرار داده است.
أمیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرمایند:
لو کان ینبغی لأحد أن یُرْجَمَ مرّتینِ لَرُجِمَ اللّواطی(71)؛ اگر بنا بود کسى دوبار سنگ سار شود، همانا لواط کننده باید [چنین] سنگسار مى شد.
رسول اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) نیز فرموده اند:
من وجدتموه یَعملُ عملَ قوم لوط فاقتلوا الفاعلَ و المفعولَ(72)؛ هر که را یافتید که عمل قوم لوط انجام مى دهد، فاعل و مفعول را بکشید.

برگرفته از کتاب جوانان؛ ازدواج وراهکارها

نوشته آیت الله محمد شیرازی

  اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ

 


X